کد مطلب:94446 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:214
[صفحه 132] آنانكه در هنگام جنگ، سستی می ورزند و بهانه می جویند، سرنوشتی اندوه بار و تلخ برای خود برگزیده اند هان ای مومنان! با شما هستم. شما كه - به اصطلاح- در جان یكتنید، اما در احلام و آرزوها، اندیشه و افكارتان گوناگون و جدا از هم است شما سنگ خارا را به زیر پنجه پولادین خود خرد و نرم می كنید، اما رفتار و گفتارتان، خصمان طمع پیشه را به حرص و ولع می افكند محفل انستان پر است از لاف و گزاف بسیار، اما چون سخن از ستیز و عرصه كارزار پیش آید، شعار فرار فرارتان گوش فلك را كر می كند! و فریاد بر می آورید كه ای جنگ دست از ما بشوی و ما را رها كن! آنكس كه شما را با حشمت و شوكت بسوی خود دعوت كرد مقدمش را عزیز و ارجمند نداشتید، و هر دلی كه رنج و محنت شما را خریدار شد، جز روئی شرم زده و قلبی گرفته چیزی نصیبش نشد. در اوج بلاهت و در كمال سفاهت، عذرها می آورید و بهانه ها می تراشید و مذبوحانه دلیل و برهان اقامه می كنید درست مانند بدهكار بدحسابی كه بستانكارش را سرگردان می كند آدمیان فرومایه و پست را آن توان نیست تا جور و ستم را از سر خویش به دور كنند در راه وصول به حق ازلی و كامرانی ابدی، باید پاك و صمیمانه كوشید. شما كه این ك با حمایت من، از خاك و خانه خود حراست نمی كنید، پس با كفایت چه كسی از این پس، راه را بر سپاه دشمن خواهید بست، و پس از من، بفرمان كدام رهبری با بیدادگران پیكار خواهید كرد؟ خدا گواه است- كه در واقع- آنكس فریب جاودان خورد كه شما او را فریفته و هدف خدنگ خسرانش كرده باشید كسی كه خواست بیاری شما بجائی رسد، و در این راه كوشید تا شما را همچون پیكان، بسوی دشمن رها سازد، بی شك تیر بی اثری را از كمانی شكسته، بر دشمن افكنده شبی سخت و توان فرسا را، به بامداد پر بیم و اضطراب رساندم، در حالیكه خدا گواه است كه مرا به قول و قرار شما اعتباری و در آرزوی مساعدت شما انتظاری نیست. و البته كه با شما مردمان بی خرد، مرا به بیم دادن دشمنان اعتقادی نیست. شما را چه شده؟! داروی دردتان چیست؟! طبیب حبیبتان كیست؟! این قوم، مردمانی چون شما هستند! آیا سخنان بیهوده می گویند كه شما را توش و توان پیكار نیست؟! آیا از سر كفران و ناباوری، به خدای بی مثال و بی همتا، در پیكار غفلت و سستی می ورزید؟ یا اینكه چنگ حرص و طمع خود را درون مال و منال دنیوی فرو برده اید، كه البته بشما روا نیست
صفحه 132.